اثر مصرف همزمان جینکوبیلوبا، رسپریدون و بی پریدین در درمان بیماری اسکیزوفرنی مزمن

زمینه و هدف : اسکیزوفرنی اختلال روانی با عود مکرر می باشد. علی رغم وجود داروهای آنتی سایکوتیک تیپیک و آتیپیک، تعداد زیادی از بیماران مبتلا به اسکیزوفرنی به مونوتراپی با داروهای آنتی سایکوتیک پاسخ مناسبی نمی دهند. این مطالعه به منظور تعیین اثرات بالینی مصرف همزمان جینکوبیلوبا در بیماران مبتلا به اسکیزوفرنی مزمن تحت درمان با رسپریدون و بی پریدین انجام گردید. روش بررسی : این کارآزمایی بالینی روی 60 بیمار مبتلا به اسکیزوفرنی مزمن تحت درمان با رسپریدون بستری در بیمارستان سینای جونقان شهرکرد در سال های 89-1388 انجام شد. بیماران به صورت تصادفی در دو گروه 30 نفری کنترل و مداخله قرار گرفتند. گروه کنترل قرص رسپریدون با دوز 2 میلی گرم 3 بار در روز به همراه قرص بی پریدین با دوز 2 میلی گرم 2 بار در روز به مدت 12 هفته دریافت نمودند. گروه مداخله قرص رسپریدون با دوز 2 میلی گرم 3 بار در روز، قرص بی پریدین با دوز 2 میلی گرم 2 بار در روز به همراه قرص جینکوبیلوبا با دوز 80 میلی گرم 3 بار در روز به مدت 12 هفته دریافت نمودند. قبل از انجام مداخله، انتهای هفته های ششم و دوازدهم بعد از انجام مداخله پرسشنامه علایم مثبت و منفی اندرسون تکمیل گردید. علائم مثبت شامل توهمات، هذیان ها، رفتارهای عجیب و غریب و اختلالات تفکر و علایم منفی شامل سطحی یا کندشدن عاطفه، ناگویی، بی ارادگی - بی تفاوتی، عدم لذت، بی تفاوتی اجتماعی و بی توجهی بود داده ها با استفاده از student t-test مقایسه شد. یافته ها : میانگین نمرات کسب شده پس از 12 هفته در خصوص علائم مثبت در گروه های مداخله 2.1+-55.7 و در کنترل 2.3+-74.4 تعیین گردید (p<0.05). این میزان در علائم منفی در گروه های مداخله 1.3+-63 و کنترل 1.8+-69.3 پس از 12 هفته تعیین گردید (p<0.05). نتیجه گیری : نتایج این مطالعه نشان دهنده اثربخشی بیشتر درمان ترکیبی جینکوبیلوبا و رسپریدون در بهبود وضعیت روانشناختی بیماران مبتلا به اسکیزوفرنی مزمن در مقایسه با درمان این بیماران با رسپریدون به تنهایی می باشد.